Ik woon in een kleine gezellige stad. Gelukkig is de natuur hier nooit ver weg. Maar verder hou ik er wel van. Alles op wandelafstand, een gezellige drukte overdag. Overal wel iets te zien, te bewonderen.
Of te observeren. Want als je dieper kijkt dan de oppervlakte, zie je het. Hier zijn veel mensen, maar veel van hen zijn alleen.
Met een lach en een traan leven ze het leven. Verbroederen met vrienden of alleen achter een kop koffie. Tot voor kort was ik 1 van hen. Happy single, dacht ik ;-)
Na een paar grote teleurstellingen in de liefde, gaf ik het op. Niet met mezelf, ik zou ik niet zijn als ik niet aan de slag was gegaan. Wie ben ik? Wat is er mooi aan mij? Waarom ben ik geweldig? Van mezelf had leren houden. Onvoorwaardelijk.
En dat is heel wat! Het zorgde dat ik zelfzeker door mijn dagen ging. Steeds in mijn eigen blije gezelschap. Ik had het naar mijn zin!
Datingsites zijn voor mij dan ook onontgonnen terrein. Nooit van dichtbij gezien. Ik kan ook met verbazing kijken naar mensen die de bron van hun geluk steeds maar buiten zichzelf blijven leggen. Het maakt je zo afhankelijk en de ander zo verantwoordelijk. En dat is een verantwoordelijkheid die veel te groot is om te dragen!
Niemand zou verantwoordelijk moeten zijn voor jouw geluk, buiten jijzelf.
Net zoals jij dat ook niet hoeft te zijn voor dat van iemand anders. Daar zie ik het zo veel mis gaan in de verhalen van mijn klanten.
Maar goed, met dat geluk van mij zat het dus wel snor.
Alhoewel ik op een dag wel merkte dat ik mensen zo graag zie met mijn hoofd en mijn hart, maar dat ik het om één of andere reden niet echt voelde tot in de toppen van mijn tenen.
Op zijn minst een 'merkwaardige' vaststelling. Ik dacht er toen niet verder over na.
Tot het mij een paar maanden geleden overviel. Ineens stond er iemand voor mijn neus die ik heel leuk en interessant vond. Iemand die mij liet lachen en met wie het 'klikte'. Iemand die ik liever niet meer uit mijn leven wegdenk.
Dus we schrappen ALLES wat ik hierboven geschreven heb. Allemaal bullshit! Datingsites make sense! Of toch niet?
Daar ging ik dan. Benieuwd en onzeker je hart open doen, gewoon omdat je niet anders kan. En wat haatte ik het, die controle loslaten. Blij zijn met iedere plingel op je GSM, stiekem uitkijken naar het moment waarop je elkaar weer ziet, bang zijn dat de ander jou misschien niet even leuk vindt... (Waar was die zelfzekere Dagmar naartoe?)
De soapverhalen waar de dochters naar kijken op TV, de datingdrama's die ik opving van vriendinnen onder elkaar... De onzekerheid, de pijn,.. het werd allemaal zo tastbaar. Plots begreep ik het veel beter.
Maar iets klopte er niet. Wat was hier aan de hand? Wat gebeurt er, als het je zo overneemt? Wat komt het je vertellen? Uiteraard ging ik op onderzoek!
Besluit 1: Ja, je bent verantwoordelijk voor je eigen geluk! Niemand mag/kan jou beletten het leven te leiden dat jij wilt. De leuke dingen te doen die jij wilt doen. Daar heb je niemand voor NODIG! Maar het is wel heel leuk om iemand te vinden die sommige van die dingen toevallig ook leuk vindt. Lang leve de vriendschap!
Besluit 2: Wat als het je zo hard raakt, wat iemand van je denkt? Kijk dan maar eens even diep vanbinnen ;-) Dan zit er nog een stukje onzekerheid dat je mag helen. En heel vaak is dat een rode draad die je regelmatig terug op je bord krijgt.
In mijn geval mocht ik nog eens aan de slag met 'Ben ik goed genoeg?' Zodra ik dat ontdekte, viel er een blok van mijn schouders. Natuurlijk ben ik goed genoeg! Natuurlijk mag ik gewoon zijn wie ik ben! Het is net heel belangrijk om helemaal jezelf te zijn. In alle eerlijkheid en alle kwetsbaarheid.
Alleen zo kan je vinden wie er echt helemaal bij jou past. Wie jou ook gewoon onvoorwaardelijk graag kan zien voor wie je bent. En is dat niet de liefde waar we stiekem dan naar op zoek zijn? De bevestiging dat je goed genoeg bent, helemaal top, precies zoals je bent. En waarbij jij net hetzelfde denkt over hem of haar. Iemand die je steeds graag kan zien met alle mooie en ook minder mooie kantjes. Iemand die bij jou ook helemaal zichzelf kan en mag zijn? Als ik een definitie zou willen schrijven over 'ware liefde', is dit het zo wel ongeveer denk ik.
En daar was mijn inzicht! Ik ben goed genoeg. Perfect voor mezelf! En daar heb ik niemand voor nodig. IK LIEF MIJ! Ik kan nu terug ademen ;-) en ben terug helemaal mezelf. Heel bevrijdend. Sterker dan ooit!
En nee, hij liep niet gillend weg ;-)
Maar zelfs als het zo was, zou ik nooit spijt hebben van dit mooie avontuur en de wijsheid die het me bracht.
En o ja, al die chakra's staan nu helemaal open (ik ben ook maar een mens ;-)) en ik leef nu terug met volle teugen! Dus ja, datingsites, ik snap ze nu wat beter...
Al ben ik ervan overtuigd dat het Universum wel precies op je pad brengt wie jij nodig hebt op dat moment. Waar jij nog wat van kan leren ;-)
Fasten your seatbelts! Enjoy the ride!
-x- Liefs Dagmar
Reactie plaatsen
Reacties